Krijg ik mijn eigen geld terug na feitelijk samenwonen?

Een vrouw vraagt op het einde van een drie jaar feitelijke relatie de terugbetaling van een cheque van 120.000 EUR die zij op de rekening van haar partner gestort heeft. De man heeft deze gelden gebruikt voor werken aan de woning, die zijn eigendom is. Na het einde van de feitelijke relatie verlaat mevrouw de woning en vraagt haar geld terug. De man erkent dat er 120.000 EUR is gestort op zijn rekening.

Meneer weigert dit bedrag terug te betalen en beweert dat er tussen hen geen overeenkomst bestaat die hem verplicht om dit geld terug te storten.

Hij zegt dat zijn ex-partner “met volle kennis van zaken en vrijwillig” de som heeft gestort op zijn rekening.
In eerste instantie krijgt de man gelijk. De vrouw heeft een fout gemaakt door geen geschrift op te stellen, of had duidelijke afspraken moeten maken omtrent de transactie. Het is niet aan de rechter om deze nalatigheid van de vrouw te herstellen omdat de vrouw deze transactie zelf gewild heeft. Feitelijk samenwoners lopen meer risico’s maar hebben bewust voor deze samenlevingsvorm gekozen.

De vrouw gaat echter verder en tekent cassatieberoep aan. Met succes.

Het is niet omdat er geen bewijs is van een overeenkomst tussen de partners dat zij haar aanspraken niet hard kan maken. Zij beroept zich op de figuur van de verrijking zonder oorzaak: als er een verband tussen het verarmde vermogen van de vrouw ( – 120.000 EUR) en het verrijkte vermogen van de man ( verbouwingswerken woning) ontstaat er een grondslag tot vergoeding ook al is er geen geschreven bewijs van de transactie tussen de partners.

Met scheidingsbemiddeling benaderen we deze situatie op een totaal andere manier en kijken we naar de achterliggende redenen waarom de man dit niet wil terugbetalen. Hij zal daar waarschijnlijk wel een goede reden voor hebben, net zoals de vrouw een goede reden heeft om dit terug te vragen. Kies resoluut voor wouterdecanck.be of bel naar 09/366.46.50.
( Hof van Cassatie, 9 juni 2017, T.Fam 2017/10, 169).

Krijgt gescheiden meewerkende vrouw een vergoeding?

Noël is beenhouwer en baat zijn eigen slagerij uit als hij Chantal leert kennen. Zij huwen met een huwelijkscontract en met scheiding van goederen. Chantal zegt haar job als kassierster op en helpt mee in de beenhouwerij, zodat Noël niemand in dienst moet nemen.

Jaren later strandt het huwelijk. Gelet op de huwelijksvoorwaarden van de scheiding van goederen, krijgt elke partner  enkel zijn eigen opgebouwd vermogen na de echtscheiding, en behoudt Noël dus zijn beenhouwerij die hij al opgestart had voor het huwelijk. Chantal heeft gedurende het huwelijk in de beenhouwerij gewerkt…maar daarvoor geen werkelijk inkomen ontvangen. Blijft zij dan achter zonder enige vergoeding voor die jarenlange inspanningen?

Toch niet, stelt het Hof van Beroep te Gent.

Chantal kan aan de hand van fiscale aangiftes en documenten van de sociale administratie bewijzen dat Noël zijn vrouw tijdens het huwelijk aangaf als meewerkende echtgenote in de zaak, waarvoor hij destijds een fiscale aftrek genoot, ook al werd Chantal in werkelijkheid niet betaald.

Een vergoeding aan Chantal is volgens de rechter wel degelijk mogelijk, ook al zijn partijen met scheiding van goederen getrouwd : de arbeidsprestaties van Chantal moeten los  worden gezien van de huwelijksrelatie, omdat ze de normale huwelijksverplichtingen en lasten overschrijden. Er is sprake van een professionele relatie, die los staat van de huwelijksrelatie.

De juridische grondslag is de “vermogensverschuiving zonder oorzaak”, ook “ongerechtvaardigde verrijking” genoemd.  De rechter redeneert dat het eigen vermogen van Noël verrijkt werd door de inspanningen en prestaties van Chantal tijdens hun huwelijk in zijn eigen zaak. Deze verrijking nam concreet de vorm aan van een (fiscale-, en loon-) lastenverlaging  in de handelszaak van Noël. Minder lasten is gelijk aan meer winst of vermogen.

Let wel: de prestaties van Chantal kunnen slechts in aanmerking komen voor zover zij een werkelijk, structureel en economisch karakter vertonen, en dus niet enkel sporadisch geweest zijn.

De rechter stelde in het geval van Noël en Chantal een accountant aan als deskundige die de  arbeidsprestaties van Chantal tijdens het huwelijk moet evalueren, alsook de mate waarin zij de normale huwelijksverplichtingen overstegen.  Noël betaalde Chantal uiteindelijk een vergoeding voor de jarenlange prestaties die zij in de beenhouwerij had geleverd.

Scheidingsbemiddeling helpt om zonder getrokken slagersmessen een aanvaardbare oplossing uit te werken voor Noël en Chantal zodat Noël nog veel saucissen kan maken en Chantal van haar nieuwe vrijheid kan genieten. Bel naar 09/ 366 46 50, mail naar kantoor@wouterdecanck.be of contacteer Wouter via de website
(Hof van Beroep Gent 29/06/2017 (11e Kamer), T.Fam 2018/2, 55-62.)

Scheiden doet kinderen lijden

Uit een onderzoek van KAJ in 2018 blijkt dat kinderen van gescheiden ouders vaak in de kou blijven staan. Kinderen worden de speelbal van de strijd tussen vader en moeder. Beide ouders zien niet dat hun scheiding ook een ingrijpend gebeuren is voor de kinderen. De beide ouders zitten zo vast in hun woede tegenover elkaar en  het verdriet om de scheiding dat zij niet meer zien wat hun kinderen nodig hebben in de scheiding. De ouders zijn in een “overlevingsmodus” en hebben zelf al heel veel moeite om overeind te blijven in het ganse gebeuren zodat de kinderen zich onzichtbaar maken om het lijden van hun ouders niet te vergroten. Wanneer de ouders in een vechtmodus blijven zitten tegenover elkaar, kunnen de kinderen geen normale band meer met hun ouders ontwikkelen. Kinderen hebben om de scheiding niet gevraagd maar worden vaak niet gezien en ondersteund in de scheiding door hun ouders terwijl zij zelf met heel veel vragen zitten die niet opgelost geraken. 

Bij scheidingsbemiddeling ondersteunt de bemiddelaar beide ouders  en helpt hen ook de kinderen in de scheiding te betrekken. Een bemiddelingstraject houdt altijd rekening met de kinderen en de bemiddelaar brengt de kinderen vol aanwezig in de bemiddeling. Zo wordt elke beslissing die de ouders nemen getoetst aan het belang van de kinderen en helpt de bemiddelaar de ouders om de kinderen  niet in hun strijd te betrekken. 
Kies daarom resoluut voor scheidingsbemiddeling en ga naar www.wouterdecanck.be.

Scheiden, hoe zeg je het?

Hoe je als partner aanbrengt dat je wil scheiden en waarom je wil scheiden, is erg belangrijk. Hoe je het zegt, wat je zegt … heeft heel veel gevolgen op het verdere verloop van de scheiding. Ik ga daarom graag even dieper in op de ‘scheidingsmelding’.

Scheiden doe je met twee

‘We gaan uit elkaar’, ‘Wij scheiden’, ‘Wij zijn niet meer samen’ … het lijkt soms alsof partners samen beslissen om een punt te zetten achter de relatie. Dat gebeurt soms, maar het is zelden het geval. Meestal neemt één partner het initiatief (die noemen we de ‘eerste beslisser’). Dat is daarom niet per se de partner die voor het initiële relatieprobleem zorgde, maar het is dus wel de partner die als eerste beslist dat de relatie stopt.

Deze partner heeft in eerste instantie een aanzienlijke ‘voorsprong’. Hij/zij* krijgt tijd om te wikken en te wegen, gewoon te worden aan het idee om zonder de andere partner te leven, om over praktische zaken na te denken en deze al te regelen (in het hoofd of in realiteit).

Wie het initiatief neemt om te scheiden, noemen we ‘eerste beslisser’.

Je zal mij niet horen zeggen dat deze partner het makkelijk heeft. De beslissing om te scheiden gaat gepaard met heel wat kopzorgen. Is het wel het juiste moment? Zal de ander eronder lijden? Hoe gaan de kinderen reageren? Is het niet beter om toch samen te blijven?

Soms stapelen deze zorgelijke gedachten zich zodanig op dat de partner nog maar één uitweg ziet: de scheiding plots aankondigen of opeens weglopen uit de relatie.

Deze partner is klaar om te praten over de praktische regeling van de scheiding.

Is de tweede beslisser ook ‘het slachtoffer’?

Of het nu plots gebeurt of niet, de andere partner (tweede beslisser, hoewel ‘beslisser’ hier relatief is) wordt voor een voldongen feit geplaatst. Dit wil niet zeggen dat deze partner geen aandeel heeft in de relatiebreuk. Misschien maakt hij de relatie al langer onmogelijk, maar ziet daar geen graten in of is er zich niet van bewust. Er zijn evenveel scenario’s als er relaties zijn.

De tweede partner krijgt van de buitenwereld dikwijls meer begrip, hij is het ‘slachtoffer’ dat in de steek wordt gelaten.

De tweede beslisser heeft alleszins meer tijd nodig om de aankondiging te verwerken. Hij zal in de war zijn, verrast of op zijn hoede. Wat heeft hij misgedaan? Hoe kan hij het weer goedmaken? Valt er nog aan de relatie te werken? Waarom zou hij meewerken aan een scheiding die hij niet wil? Hij zoekt naar signalen van hoop en toekomst. Hij voelt zich machteloos en wordt daardoor misschien kwaad.

Deze partner wil meestal vooral praten over het weer vlot krijgen van de relatie. De breuk is voor hem nog niet beslist. Pas wanneer deze partner aanvaardt dat er geen toekomst samen meer is, kan er worden gepraat over regelingen.

Een slechte scheidingsmelding is de ideale voedingsbodem voor een vechtscheiding.

De bemiddelaar kiest geen partij, maar ondersteunt

Voor mij als bemiddelaar maakt het niet uit wie aan de basis van de scheiding ligt, Ik bekijk beide partners als evenwaardig in toedracht en verantwoordelijkheid.

En toch vind ik het belangrijk om het te hebben over hoe iemand de scheiding aanbrengt bij de andere partner. Want, wanneer de eerste beslisser de scheiding opdringt en zijn partner de tijd niet gunt om dit te verwerken, eindigt het meestal in een  vechtscheiding.

Denk na over hoe je het zegt!

Wil je scheiden? Besef dan dat jij dit meer wil dan je partner. Dat je er ook al meer klaar voor bent. Je partner heeft recht op een duidelijke en gemotiveerde mededeling. En daar speel ik als bemiddelaar een rol: ik begeleid beide partners in dit proces. Ik help de eerste partner duidelijk te maken waarom hij wil scheiden en dit goed te verwoorden. Tegelijk ondersteun ik de andere partner om de scheiding te aanvaarden. We proberen samen uit het conflict te blijven. Dat kan alleen maar als je resoluut voor scheidingsbemiddeling kiest waarbij beide partners inzicht krijgen in het beslissingsproces en er erkenning is voor elkaars gevoelens.

Heb je hierover vragen? Stel ze gerust.

Wouter De Canck – scheidingsbemiddelaar – advocaat* Voor de leesbaarheid schrijven we steeds ‘hij’, maar dit kan natuurlijk m/v/x zijn.

Relatie in de stoomkoker

In coronatijden stijgt de druk, hoe houd je het vol?

Sommigen voorspellen een stijging van het aantal scheidingen, anderen zien een babyboom en meer huwelijken in de nabije toekomst … Het valt moeilijk te voorspellen wat corona met relaties zal doen. Maar je moet geen glazen bol hebben om te weten dat de semi-lockdown een uitdaging vormt voor partners en gezinnen.

En dan kan het grosso modo twee kanten uit. Ofwel groei je meer naar elkaar toe, begin je weer met elkaar te praten, bouw je aan iets moois. Ofwel komen oude en nieuwe ergernissen naar boven en barst de bom.

Veel hangt af van hoe de relatie voordien was, maar dag in dag uit met elkaar samenleven, zet grote spanning op een relatie. En de crisis is nog niet voorbij.

Kleine irritaties worden explosief materiaal

Hij laat zijn sokken slingeren, zij tokkelt ‘de hele tijd’ op haar telefoon, hij ruimt de tafel nooit af, zij laat de boel de boel … Die dingen wekken al ergernis onder normale omstandigheden, nu worden ze explosief materiaal. Om nog maar te zwijgen van dieperliggende, sluimerende relatieproblemen.

Geen ontsnappen mogelijk

Er is nu geen mogelijkheid om daaraan te ‘ontsnappen’, behalve dan die noodzakelijke tocht naar de supermarkt of de wandeling in de buurt. De druk vergroot nog door gebrek aan contact met anderen, angst voor het virus en onzekerheid over de toekomst.

Het is vast en zeker een extra beproeving voor relaties die al onder druk stonden. Het is goed dat in te zien en te aanvaarden. Kom je er helemaal niet uit, dan kan bemiddeling een optie zijn.

Hoe kom je deze periode door?

Elke relatie is anders, maar belangrijk is dat je blijft praten en luisteren. Praten om je innerlijke behoeften over te brengen. Luisteren, écht luisteren, om de ander te begrijpen.

Achter elke vraag of opmerking zit een persoonlijke behoefte. Als je iets vraagt, leg dan ook uit waarom jij het belangrijk vindt dat het gebeurt. Bijvoorbeeld: je wil dat jullie het huis netjes houden omdat dit jou een gevoel van orde en structuur geeft. En daar word je rustig van. Vraag daarvoor begrip van je partner en je kinderen.

Kijk eerst bij jezelf wanneer je iets vraagt of zegt. Wat zit er voor jou achter? Wat is je diepere drijfveer? Geef dit ook mee aan de ander. En luister of vraag ook naar de onderliggende motivatie van de ander. Misschien denken jullie er niet hetzelfde over, maar komt er wel begrip. Zeker proberen dus. Het kan zorgen dat de bom minder snel barst.

Zorg goed voor elkaar.

Wouter   

De rol van de vader na scheiding

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: welke rol de vader speelt na de scheiding, is een kwestie van afspraken. Een gescheiden papa kan de kinderen volledig mee opvoeden. Bijvoorbeeld wanneer de kinderen afwisselend een week bij hem en bij de mama zijn.

Week-om-week is het wettelijke uitgangspunt, maar een koppel kan daarvan afwijken. Daarover worden tijdens de bemiddeling de nodige afspraken gemaakt. De bemiddelaar heeft 15 verschillende modellen van een verblijfsregeling ter beschikking. Welke regeling het moet worden, hangt af van ieders agenda, beroepsactiviteiten en mogelijkheden.

In een bemiddeling wegen we de verschillende factoren af om tot een regeling te komen die goed is voor de kinderen én voor beide partners.

Het is dus zeker niet zo dat kinderen na een scheiding hun papa moeten missen of dat hij een mindere rol zou moeten spelen in de opvoeding. Beide partners kunnen deze rol evenwaardig opnemen, naargelang de omstandigheden en wensen.

Vaders die hun week-week verblijfsregeling opnemen, kunnen wel nog verplicht worden om alimentatie voor de kinderen te betalen. Het kan ook zijn dat beide partners bijdragen in de kosten voor de kinderen. De verblijfsregeling is immers niet de enige factor bij het bepalen van de kinderalimentatie. Er wordt ook gekeken naar de financiële draagkracht en het inkomen van de beide ouders. Laat jullie hierin deskundig bijstaan, bijvoorbeeld door een bemiddelaar met voldoende ervaring.

De magische peuterwereld

Nog een weetje over kleine kinderen en de verblijfsregeling. Wist je dat peuters als het ware een ‘magisch’ beeld van de werkelijkheid hebben? Zij ervaren de duur van één dag als even lang als één jaar. Hou daarmee rekening als je een verblijfsregeling afspreekt.

Wouter De Canck

Erkend scheidingsbemiddelaar