Onroerende voorheffing bij co-ouderschap.

Onroerende voorheffing in Vlaanderen.

De onroerende voorheffing is een jaarlijkse Vlaamse belasting op onroerende goederen die in het Vlaams Gewest liggen. Ze wordt berekend op basis van het kadastraal inkomen. Onroerende goederen zijn gronden, gebouwen en sommige soorten van bedrijfsuitrusting (“materieel en outillage”).

Vermindering bij kinderen ten laste.

In het Vlaams Gewest krijgen ouders met minstens twee kinderbijslaggerechtigde kinderen een vermindering. Dit op voorwaarde dat de kinderen op 1 januari van het aanslagjaar gedomicilieerd zijn op het adres van de woning waarvoor de vermindering van toepassing is.

Bereken zelf uw onroerende voorheffing.

Co-ouderschap ?

Kinderen kunnen maar op één adres hun officiële verblijfplaats hebben, ook al wonen ze na het uiteen gaan van hun ouders afwisselend bij elke ouder. Een co-ouder bij wie het kind niet gedomicilieerd is, kan dus geen vermindering krijgen, zelfs niet gedeeltelijk. Wel kunnen de ouders afspreken dat zij het door de ene genoten voordeel onder hen verdelen.

Discriminatie.

Het Grondwettelijk Hof besliste recent dat het een discriminatie uitmaakt dat alleen de ouder bij wie het kind gedomicilieerd is een vermindering van de onroerende voorheffing krijgt.

Vanaf 2023 komt er daarom een nieuwe regeling.

Brussel en Wallonië

Daar werd de regeling reeds aangepast. In Brussel heeft elke ouder recht op een proportionele vermindering van de onroerende voorheffing in verhouding tot de periode waarin de kinderen effectief bij hem/haar verblijven. In het Waals Gewest krijgen de co-ouders elk de helft van de vermindering.

Wil u meer weten over fiscaliteit bij scheiding, aarzel dan niet om ons te contacteren.

Toestemmingsformulier voor reizen met minderjarige kinderen naar het buitenland.

Over wat gaat het ?

Kinderen die:

  • alleen of
  • met volwassenen die niet hun wettelijke voogden zijn of
  • met slechts één van hun ouders

reizen, hebben soms, naast hun eigen geldig identiteitsbewijs, officiële toestemming om te reizen nodig, ondertekend door hun ouders, hun wettelijke voogd(en) of de ouder die niet meereist.

Er bestaan geen EU-regels hierover, elk EU-land beslist zelf of het kind officiële toestemming van zijn of haar ouder(s) of voogd(en) nodig heeft. De precieze regels voor het land waar u naartoe gaat of vandaan komt.

Gescheiden ouders.

Gescheiden ouders die met hun minderjarige kind(eren) naar het buitenland reizen, zorgen best voor een schriftelijke toestemming van de andere ouder. Dit om iedere discussie bij controles van identiteits- en reisdocumenten te vermijden. Reis je alleen met een minderjarige dan heb je een ondertekende reistoelating nodig van de niet-meereizende ouder(s) om te bewijzen dat het niet om kidnapping gaat.

Dit formulier moet ingevuld worden en daarenboven ook afgestempeld en geldig verklaard zijn op het gemeentehuis waar het kind is ingeschreven.

Is zo een formulier verplicht ?

Om kinderontvoering tegen te gaan, heeft u toestemming nodig om met een minderjarig kind te reizen. Bij grenscontrole letten autoriteiten extra op minderjarige kinderen.

Elk land van bestemming heeft zijn eigen wetten met betrekking tot het verkeer van buitenlandse kinderen zonder begeleiding van hun (twee) ouders. Nuttige informatie is te vinden bij de ambassade of het consulaat van het land van bestemming, of bij de reis- of vervoersmaatschappij.

Wat zijn de voordelen ?

De niet-meereizende ouder heeft zelf ook een versie van het document dat ze ondertekend hebben. Daarin staan de concrete gegevens van de reis (bestemming, reisduur, etc) vermeld. Van zodra de verblijfsduur zonder toelating overschreden wordt, kan deze ouder met het document een spoedprocedure opstarten via de familierechtbank. De rechter kan het kind, en de volwassene die het kind achterhoudt, vervolgens laten seinen. De overheidsdiensten, diplomatieke en consulaire posten in het buitenland zullen dan meewerken om het kind op te halen.

Andere familienaam dan de reizende ouder ?

Als het kind en de meereizende ouder niet dezelfde familienaam hebben, is het best om ook een kopie van de geboorteakte mee te nemen om de verwantschapsband te bewijzen.

Ik mag mijn kleinkind niet meer zien, wat nu ?

Jan en Mariette zijn 75 en mogen van de ene op de andere dag hun kleinkinderen Juliette en Josephine niet meer zien. Hun dochter is verwikkeld in een pijnlijke echtscheidingsprocedure met de vader van de kinderen.

De ouders van Juliette en Josephine ruziën al maanden over de verblijfsregeling van de kinderen en raken er niet uit.

Al die tijd blijven Jan en Mariette verstoken van contact met hun kleinkinderen.

Wat kunnen zij ondernemen

1. Overleg met de ouders, vb. via bemiddeling

De grootouders en ouders kunnen proberen om tot een akkoord te komen over het contact van de grootouders met de kleinkinderen. Wanneer de communicatie volledig in het slop zit, kan beroep worden gedaan om een neutrale derde partij zoals een erkend bemiddelaar in familiezaken. De bemiddelaar probeert de communicatie tussen de partijen terug op gang te brengen en motiveert de partijen om hun geschil op te lossen. Een bemiddelaar zorgt voor een veilig klimaat waarin iedereen zijn verhaal kan doen.

Grootouders zijn in moeilijke tijden (vb. een scheiding) nét de steunpilaar voor de kleinkinderen.

2. Een verzoek bij de familierechtbank

Slechts in laatste instantie, als er geen andere oplossing mogelijk is, kunnen de grootouders het contact met hun kleinkinderen afdwingen via de familierechtbank. Het recht op persoonlijk contact tussen grootouders en kleinkinderen staat in het Burgerlijk Wetboek. De Familierechtbank zal nagaan of de partijen toch niet tot een akkoord kunnen komen en de zaak met instemming van alle betrokkenen doorverwijzen naar de kamer voor minnelijke schikking. Lukt dat niet dan zal de familierechtbank zelf oordelen over het contact tussen grootouders en kleinkinderen. Het contact zal enkel worden afgewezen als blijkt dat het niet in het belang van de kinderen is. Grootouders die zich gewoonlijk bekommerden om de kinderen (vb. op woensdagen) maken meer kans op een uitgebreider omgangsrecht. Dit zal al snel een dag om de drie weken zijn en een namiddag om de veertien dagen.

3. Wat wanneer een ouder is overleden ?

Stel dat de moeder van Juliette en Josephine, dochter van Jan en Mariette overleden is. De vader van Juliette en Josephine zal dan als enige het ouderlijk gezag over de kinderen hebben. De kinderen zullen dan voltijds bij hem wonen. Stel dat de vader het contact tussen de grootouders en de kleinkinderen weigert. Ook in dat geval kunnen Jan en Mariette een contact opeisen. Het contact met grootouders bij het overlijden van een ouder is voor kinderen net heel waardevol. Deze grootouders houden de nagedachtenis aan de overleden ouder levend.

Contacteer ons voor meer informatie.

Systemisch kijken naar conflicten

Systemisch kijken naar conflicten betekent dat je de ganse context van het conflict bekijkt en je niet focust op het probleem an sich.

Je zoomt uit naar de personen in de omgeving van het conflict en naar wie er verder relationeel mee verbonden is. Zo krijg je een meer gedragen beslissing. 

Bijvoorbeeld: de rechter fluit een ouder terug die de verblijfsregeling voor de kinderen betwist. Waarom? Omdat die ouder enkel het belang van het kind voorop stelt. De ouder kijkt niet naar de belangen van de andere ouder, meemoeder, meevader

Systemisch kijken vermijdt dat één ouder de andere ouder gijzelt in het contact met de kinderen. 

Als systemisch coach kunnen we de beslissing van de rechter alleen maar toejuichen. Het grotere geheel wordt bekeken waarbinnen het conflict zich situeert 

( Cass.14 juni 2019).

Onderhoudsbijdrage voor de kinderen

Beide ouders zijn wettelijk verplicht tussen te komen in het onderhoud en de opvoeding van de kinderen. Hun onderlinge bijdrage bepalen ze zelf.

Maar als er geen akkoord is, zal de rechter de bijdrage van elke ouder bepalen. Die bijdrage wordt dan berekend op basis van alle samengevoegde middelen van beide ouders: alle beroepsinkomsten en alle andere inkomsten (zoals inkomsten uit onroerende goederen of sociale voordelen) die de levensstandaard van de ouders en de kinderen ondersteunen. Ook de beschikbaarheid van de ouders kan bekeken worden.
Verder wordt gekeken naar de gewone en buitengewone kosten van de kinderen, waar de kinderen verblijven en wie de kinderbijslag ontvangt. Een voorbeeld: verblijven de kinderen meer bij de moeder en ontvangt zij ook de kinderbijslag, dan beïnvloedt dit de bijdrage van de vader.

Een fiscale optimalisatie van de onderhoudsgelden kan beide ouders veel geld uitsparen. Het fiscaal voordeel van de kinderen splitsen over de beide ouders is nadelig voor beide ouders. Beter is het te bepalen dat één ouder de kinderen fiscaal ten laste neemt en de andere ouder de onderhoudsbijdrage voor de kinderen fiscaal aftrekt.

Waar gaan de kinderen wonen?

De verblijfsregeling van de kinderen wordt gelijkmatig verdeeld tussen beide partners. Dat is het uitgangspunt van de gewijzigde wet van 2006. Het is de zogenaamde ‘klassieke verblijfsregeling’ waarbij de kinderen één week bij de ene ouder en de andere week bij de andere ouder wonen.
Komen de ouders niet overeen over een gelijkmatige verblijfsregeling van de kinderen dan zal de rechter oordelen en zal eerst gekeken worden of een gelijkmatige verblijfsregeling aangewezen is. Beslist de rechtbank dat de gelijkmatige verblijfsregeling niet aangewezen is, dan zal de rechter dat op een bijzondere wijze motiveren.

Bepalend in de beslissing is het belang van het kind en het belang van de ouders. Daarnaast spelen ook de leeftijd van de kinderen en de mening van het kind een rol. Vanaf 12 jaar wordt het kind uitgenodigd om hierover gehoord te worden door de rechter. Ook wanneer de ouders te ver uit elkaar wonen of niet beschikbaar zijn voor de kinderen, kan de rechter beslissen om de kinderen bij één ouder te laten wonen.
De rechter zal altijd een verblijfsregeling proberen te bereiken die de veiligheid en de stabiliteit van de kinderen ondersteunt.

Er wordt ook rekening gehouden met de al bestaande verblijfsregeling. Verloopt die vlot en zonder noemenswaardige problemen dan zal de rechtbank niet geneigd zijn daar verandering in te brengen.

Wat met de kinderen?

Alleen de beide ouders hebben het gezamenlijk ouderlijk gezag.
‘Gezamenlijk’ betekent dat ze tot een overeenstemming moeten komen over de organisatie van de huisvesting van de kinderen en alle belangrijke beslissingen (zoals over hun gezondheid, hun opvoeding, hun studies, vrije tijd, de religieuze of filosofische oriëntatie,…).

Bij onenigheid of als een beslissing niet gezamenlijk is genomen, kan je naar de familierechter gaan die zal oordelen in het belang van het kind. Is er een dringende beslissing nodig (vb . schoolkeuze), dan kan je naar de kortgedingrechter stappen.

Zelfs wanneer een kind exclusief bij één ouder woont, behoudt de andere ouder mee het ouderlijk gezag. De ouder bij wie de kinderen wonen, overlegt gezamenlijk met de andere partner over alle maatregelen die met de kinderen te maken hebben. Die regeling geldt voor alle kinderen, of hun ouders nu getrouwd zijn of niet, en wat ook de evolutie van hun onderlinge relatie mag zijn. Het ouderlijk gezag is gebaseerd op de afstamming.
In uitzonderlijke gevallen kan de rechter het ouderlijk gezag geheel of gedeeltelijk aan één ouder toekennen.

Hoorrecht: kinderen bij de rechter

Vanaf wanneer?

Kinderen vanaf 12 jaar worden opgeroepen om gehoord te worden door de rechter. Zij zijn niet verplicht om te gaan.
De kinderen worden ook niet altijd opgeroepen: wanneer de discussie alleen gaat over het bedrag van  de onderhoudsbijdrage, krijgen de kinderen geen brief.
Kinderen onder de 12 jaar worden niet ingelicht over hun hoorrecht. Zij kunnen zelf wel een brief schrijven om gehoord te worden, of hun ouders kunnen het vragen. De rechter kan hen ook ambtshalve horen.

Waar?

Het gesprek gaat door in het kabinet van de rechter zonder dat de vader en de moeder erbij zijn. Meestal is dit op woensdagnamiddag. Van dit gesprek wordt een verslag gemaakt dat door de ouders kan worden gelezen.
Het verslag wordt soms door de ouders als bewijsmiddel gebruikt in de gerechtelijke procedure.

Veilig?

Voor het kind is het hoorrecht niet altijd veilig: het kind is door zijn afstamming loyaal aan zijn vader en moeder en wordt voor een keuze gesteld die hij/zij niet gevraagd heeft. Het kind weet ook nooit voor 100 % wat er met het verslag gaat gebeuren. Wanneer kinderen gehoord worden,  weten zij vaak niet waarover hun ouders ruzie hebben. Of zoals een rechter het onlangs treffend op een studiedag  stelde: “ de ouders leggen de verantwoordelijkheid voor de beslissingen over hun kinderen al te snel bij een rechter. ”
Hou uw kinderen uit de strijd en kies resoluut voor bemiddeling.

Week-weekregeling en onderhoudsgeld

Deze week kwam een vader op consultatie en wou een week-week regeling voor de kinderen omdat hij dan geen onderhoudsgeld voor de kinderen moet betalen. Althans, dat dacht hij.

Een hardnekkig misverstand met een taai leven!

Zeggen dat je de kinderen in een gelijkmatige verblijfsco-ouderschap wilt, betekent niet dat je geen onderhoudsgeld voor de kinderen betaalt.

De bijdrage van elke partner in het onderhoud en de opvoeding van de kinderen wordt berekend naar de financiële draagkracht van de partijen. Verdient één partner substantieel meer dan de andere partner dan zal hij méér moeten bijdragen. De bijdrageplicht van de ouders is evenredig met hun inkomen en hun mogelijkheden.

Meestal weigert een partner om onderhoudsgeld te betalen omdat hij/zij boos is op de andere partner. De noden en de behoeften van de kinderen worden dan niet gezien. Ouders zitten dan zo in de strijd dat ze niet meer helder kunnen denken en al te impulsief handelen.

Als je dan nog eens doorvraagt hoe de partner dan de week-week regeling praktisch gaat invullen heeft men daar nog niet goed over nagedacht.

Partners kunnen het ook anders organiseren en resoluut kiezen voor scheidingsbemiddeling. Ga naar www.wouterdecanck.be en laat jou en jouw partner begeleiden bij een snelle, goedkope oplossing en draai gerust en opgelucht deze moeilijke pagina in jouw leven om. Jouw kinderen ondervinden dan ook zo weinig mogelijk schade van de scheiding

Terug naar school ! … maar wie betaalt de schoolkosten?

Nadine, een gescheiden moeder, heeft er een mooie zomervakantie opzitten. Ze is samen met haar drie kinderen, Jef (6), Marie (12) en Tessa (18) op reis geweest naar Spanje. De kinderen zijn ook op reis geweest met hun vader, Dirk, die de kinderen tijdens het schooljaar ieder alternerend weekend bij zich heeft. De kinderen kijken er zo langzamerhand naar uit hun vrienden en vriendinnen terug te zien op de eerste schooldag. Zij denken daarbij aan de vers gekafte boeken, de leuke schooltrips ,en Tessa zelfs aan het eerste jaar op kot. Nadine is iets minder enthousiast; zij maakt zich vooral zorgen over de rekeningen die ze vanaf 1 september mag verwachten.

Toen Nadine en Dirk gescheiden zijn, heeft de rechter in een vonnis vastgesteld dat Dirk een alimentatie aan Nadine moet betalen voor de gewone kosten van de kinderen. De rechter heeft ook beslist dat Dirk daarnaast 3/4e van de buitengewone kosten die Nadine maakt voor de kinderen aan haar moet terugbetalen. Het begin van het schooljaar brengt steeds wat spanning tussen Nadine en Dirk,  want welke schoolkosten zijn nu eigenlijk gewone kosten, en welke schoolkosten zijn nu buitengewone kosten ?

Wanneer Nadine twijfelt over een bepaalde kost, leest zij best het vonnis. In vele gevallen heeft de rechter immers de buitengewone kosten opgelijst in het vonnis. In evenveel gevallen heeft de rechter dat echter niet gedaan. In dat geval kan Nadine- indicatief-  terugvallen op de rechtspraak van het Hof van Beroep te Gent, dat een vaste en hanteerbare lijst heeft opgemaakt van welke schoolkosten, en naschoolse kosten en medische kosten nu precies als buitengewone kosten kunnen worden beschouwd.

Nadine zal zien dat voor de twee jongste kinderen de verplichte schoolkledij en abonnementen van openbaar vervoer in ieder geval tot de buitengewone kosten behoort. Voor Marie, die vanaf nu naar het middelbaar gaat, en Tessa, die naar de hogeschool gaat, komen daar ook nog eens de inschrijvingsgeld en de studieboeken en het vereiste studiemateriaal bij, alsook alle uitgaven voor  schoolreizen of uitwisselings- en Erasmusprogramma’s. De kosten voor de huur en voorzieningen van het studentenkot van Tessa mag Nadine beschouwen als buitengewone kosten maar Nadine zal wel vooraf overleggen met Dirk over het kot en de kosten die daaraan verbonden zijn. Ook de aankoop van de laptop en printer die voor de studie van Marie noodzakelijk zijn behoren tot de buitengewone kosten, voor zover Nadine daarover vooraf overlegd heeft met Dirk. Hetzelfde geldt voor eventuele kosten van bijlessen.

Van andere steeds terugkerende schoolkosten, zoals het middageten, de kosten van zwemlessen, gsm- of internetkosten, weet Nadine nu dat ze tot de gewone kosten behoren. De bijdrage van Dirk in deze kosten is inbegrepen in de alimentatie die Dirk maandelijks aan Nadine betaalt voor de kinderen.

Belangrijk voor Nadine is dat zij steeds de rekeningen van alle buitengewone kosten goed bijhoudt, en dat ze Dirk maandelijks een overzicht kan bezorgen van de buitengewone kosten die ze heeft betaald, met een kopie van de rekeningen daarbij. Dirk ziet er steeds op toe dat eventuele schoolpremies, studietoelagen of studiebeurzen afgetrokken worden van deze buitengewone kosten.

Vermijd hierover onnodige spanningen en overleg met je ex- partner over de kosten of kies voor bemiddeling zodat jezelf kan bepalen wie welke kosten betaalt.