Koppels die anno 2022 uit elkaar gaan, worden geconfronteerd met de onbetaalbare stijgende woningprijzen in het Gentse. En dan hebben we het nog niet gehad over de stijgende rentevoeten. Zij hebben samen een woning aangekocht en hiervoor geleend. Bij scheiding regelen de partners ook de woning. De volgende scenario’s zijn dan mogelijk:
- de woning wordt verkocht;
- één van beide partners neemt de woning over;
- of de woning wordt voorlopig in onverdeeldheid behouden (samen aanhouden).
De keuze voor één van deze drie opties is niet eenvoudig: financiële maar ook emotionele motieven spelen mee. Met de actueel stijgende woningprijzen en rentevoeten is het niet steeds eenvoudig om de woning te verdelen bij scheiding.
Partners willen de woning wel behouden of overnemen, maar er is onvoldoende financiële marge om dit mogelijk te maken. Daarenboven ontstaat er ook een discussie over de waarde van de woning en de oplegsom die de ene partner aan de andere zou moeten betalen. De ene partner wil dan de woning wel aan een lagere prijs inkopen maar niet aan de uitslaande prijzen die vandaag circuleren terwijl de andere een zo hoog mogelijke prijs wil.
Het komt ook vaak voor dat de (ex-)partners niet de financiële middelen hebben om de woning over te nemen op het moment van de relatiebreuk maar later zou één van hen eventueel wel kunnen.
Of de kinderen hiermee gebaat zijn, is nog een ander verhaal. Beide ouders willen dat de kinderen zo weinig mogelijk last hebben van de scheiding en dat hun toestand zo stabiel mogelijk blijft. Het behouden van de gemeenschappelijke woning is dan een optie.
Door de gezinswoning in onverdeeldheid te houden proberen ouders soms de kinderen voor zoveel als mogelijk in hun vertrouwde omgeving te laten.
De woning in onverdeeldheid houden kan dus een weloverwogen beslissing zijn.
Het behoud van onverdeeldheid komt erop neer dat je als (ex-) partners beslist de woning niet te verkopen of in te kopen, maar ze gewoon in gemeenschappelijk (onverdeelde) eigendom te behouden onder de voorwaarden die daarvoor worden bepaald.
De (ex)partners zijn dan vrij om een overeenkomst van behoud van onverdeeldheid te maken en alle voorwaarden ervan – ook de duurtijd van de onverdeeldheid – samen uit te werken.
Wel is het zo dat de onverdeeldheid niet tot in de eeuwigheid worden voorzien, en dat ze een “wettig belang” moet dienen. Maar verder kunnen de partners in alle vrijheid de voorwaarden van hun onverdeeldheid vastleggen:
- voorwaarden omtrent de duur van de onverdeeldheid: de partners kunnen overeenkomen om voor een langere termijn dan 5 jaar de verdeling niet te vragen. Er kan een bepaalde termijn worden afgesproken of de partners bepalen bijvoorbeeld dat de woning in onverdeeldheid blijft tot de kinderen hun studies hebben afgerond, of tot dat zij een bepaalde leeftijd hebben bereikt.
- regelingen met betrekking tot de woning tijdens de periode van de onverdeeldheid:
– wie van de (ex)partners verblijft in de woning, en is daar een vergoeding voor verschuldigd?
– wie lost de hypothecaire lening af, wie staat in voor de premies van de brandverzekering, de onroerende voorheffing?
– wie betaalt herstellingswerken aan de woning?
- voorwaarden inzake bestemming van de woning nà de periode van onverdeeldheid:
- wat gebeurt er met de woning na de periode van onverdeeldheid… wordt ze verkocht aan een derde of heeft een van de partners bijvoorbeeld een preferentieel overnamerecht om de woning in te kopen?
- Aan welke waarde zou dit dan gebeuren?
- Hoe wordt de verkoopopbrengst verdeeld? Ieder van de mede-eigenaars de helft of zijn er bepaalde vergoedingsrekeningen die op dat moment nog worden afgerekend?
Bij scheidingsbemiddeling overlopen we al deze punten en gaan voor een gedragen beslissing die beide partijen zullen naleven. En nog belangrijker: je zorgt ervoor dat de kinderen verder in de gezinswoning kunnen verblijven en kunnen opgroeien in hun vertrouwde omgeving.